---

De mijngeschiedenis in de regio Salzburg gaat meer dan 5000 jaar terug. Leogang en de aangrenzende Pillersee-vallei is een van de oudste en meest bekende mijnregio's. Vooral in de middeleeuwen was de mijnbouw goed voor het grootste deel van de economie van Salzburg. Daarom werd mijnbouw voor het eerst genoemd in een document uit 1425.

De belangrijkste mijnen bevonden zich in de Schwarzleo-vallei. In tijden van welvaart hebben 60 mijnwerkers 62876 honderdgewichten erts per jaar gedolven. Het erts werd op verschillende andere plaatsen in het dorpsdeel Hütten gesmolten, waar al in 1542 een smelterij bestond. Het huis, de herberg en de kapel van de mijnwachters bestaan ​​nog steeds. ("Verhüttung" is het Duitse woord voor smelten)





De muntmeesters van Salzburg produceerden de beroemde Salzburgse zilverdaler uit het hoogwaardige zilver dat in Leogang werd gewonnen. In de 18e eeuw werd Leogang in heel Europa beroemd vanwege zijn rijkdom aan nikkel- en kobalthoudende ertsen. Kobalt werd gebruikt om blauwe kleurstof te produceren en werd geëxporteerd naar de glasfabriek in Murano (Venetië) en andere gebieden.

Aan het begin van de 19e eeuw werd commissaris Matthäus Mielichhofer belast met de kwaliteitsverbetering van mijnbouwproducten en het rationaliseren van werkprocessen. Toch moest het bedrijf in 1831 voor het eerst sluiten. Tot de Eerste Wereldoorlog was het werk verschillende keren hervat. Zo bloeide het mijnbouwbedrijf in de regio in 1870 opnieuw op onder aandeelhouder en ingenieur Karl Krupp. Ten slotte betekende de ontdekking van erts in Nieuw-Caledonië (Franse eilandengroep, ten oosten van Australië) het einde van de mijnbouw in het gebied van Leogang.





Aan het begin van de 20e eeuw werd magnesiet in Leogang ontdekt door Dr. Thodor Ohnesorge. Het mineraal uit de Inschlagalpe-mijn werd van 1936 tot 1970 gedolven en gesmolten in de magnesietfabriek Hochfilzen, waar de mijnbouw tot op de dag van vandaag voortduurt.





Miner's leven





Ondanks het mijnbouwreglement van aartsbisschop Matthäus Lang uit 1532, waarin werkuren - 35 vakantiedagen per jaar - en voorzieningen in geval van een ongeval of ziekte waren vastgelegd, was het leven als mijnwerker nog steeds zwaar en mager. Een mijnwerker werkte 6 ½ dag per week 8 uur per week met voorhamers, beitels, houwelen en schoppen. De methode om vuur te zetten werd gebruikt toen de rots niet barstte - een oeroude maar zeer gevaarlijke en door rookontwikkeling ongezonde methode. Deze methode gebruikte vuur om de rots op te warmen, die vervolgens werd gekoeld met water. De resulterende kloven in de steen en maakten het gemakkelijker om te exploiteren.

Bovendien moesten geowetenschappelijke methoden die de precieze lokalisatie van ertsmijnwerkers mogelijk maakten, vertrouwen op traditionele methoden zoals wichelroedelopen en vooral het vertrouwen in God.





Openingstijden Museum Leogang



Winter openingstijden: 27 december '12 - 28 maart '13 Op donderdag 18.30 uur - 20.30 uur, gidsen op aanvraag.





Toelating

Toelatingsmuseum Leogang



Volwassenen € 6,90 | Groepen vanaf 10 personen € 5,80 | Studenten € 3,70 | Kinderen tot 15 jaar gratis | SalzburgCard - Gratis toegang | Rondleiding € 35,00

---